مروری بر گیاهان دارویی جنس شنگ (tragopogon spp.)

جنس شنگ از خانواده آستراسه (کاسنی) و طایفه لاکتوسه یا شیکوریا (cichorieae) است. گستردگی وسیع گیاهان این جنس در مناطق مختلف باعث شده تا علاوه بر کاربردهای دارویی به صورت فراگیری به عنوان سبزی خوراکی یا حتی علوفه دام کاربرد داشته باشند. از قسمت های مختلف این گیاهان در درمان دل درد و ناراحتی های گوارشی استفاده می شود، همچنین در طب سنتی ایران از شنگ به عنوان بند آورنده خونریزی و بهبوددهنده زخم در خونریزی های بینی، گوش، شش، گلو، روده، معده و پوست استفاده شده است. کاهش پراکسیداسیون لیپیدها، کاهش چربی خون، اثرات آنتی اکسیدانی، آنتی لوکمیک، آنتی باکتریال، و اثردرمانی بر بیماری التهابی روده از جمله اثرات فارماکولوژیک مطالعه شده بر گیاهان این جنس است. ترکیبات شناسایی شده در گیاهان مختلف این جنس از دسته فلاونوئیدها، ترپن ها، ساپونین ها، بی بنزیل و هیدرو ایزوکومارین، ترکیبات فنلی، و استرول ها هستند که بسیاری از آنها در طی مطالعات کموتاکسونومیک این گیاهان شناسایی شده اند. برخی از گیاهان جنس شنگ با دارا بودن اثر آنتی اکسیدانی قوی از آسیب التهابی به بافت ها جلوگیری کرده و دربرخی غلظت ها مانع تخریب dna می شوند.